Ik had nog nooit eerder met de rugzak rondgetrokken, en ik was nog nooit alleen op reis geweest. Die stap was me net wat te groot. La mama zou dat ook nooit toestaan, en we weten allemaal: mama's wil is wet. Daarom leek een groepsreis met Joker me het beste van twee werelden: een avontuurlijke rugzakreis met een groep leeftijdsgenoten die even of zelfs nog meer gefascineerd zijn door het land van bestemming dan jijzelf.
 |
| Onze reisroute ©Joker.be |
Caipirinha
De eerste contacten met mijn groepsgenoten waren wat onwennig. Namen werden door elkaar gehaald of vergeten, en wat deed die toch ook weer van job? Ook de verschillende accenten en dialecten zorgen aanvankelijk voor wat verwarring. De vlucht duurde dan ook zo lang en vertrok zo vroeg. Eén ding was zeker: we konden niet wachten om te arriveren.
Helaas bleek bij aankomst in Salvador dat de rugzakken van drie mensen van onze groep (waaronder de mijne) besloten hadden om in Brussel te blijven . "Denk aan je doel, denk aan je doel... Niet stressen, het komt wel goed" Na een paar keer mijn mantra herhaald te hebben, gingen we verder. Onze bagage zou wel aankomen, en in de tussentijd kon ik kleren en douchegerief lenen van mijn medereizigsters (waarvoor nog heel veel dank, lieve schatten!).
Om de lange reis en de zorgen om de achtergebleven bagage even van ons af te spoelen, besloten we een caipirinha (Braziliaanse cocktail met cachaça, limoen en ijs) te gaan drinken. Deze kregen we, voor maar erg weinig reais, geserveerd in een plastic bekertje. We klonken op een fantastische reis, speelden spelletjes en werden net iets loslippiger. De perfecte eerste nacht met de allereerste (maar zeker niet laatste) caipirinha's.
Lençois en Chapada Diamantina
De pousada in Lençois (Dos Duendes) is de mooiste waar we heel de reis verbleven zijn. Het ontbijt was heerlijk, het personeel vriendelijk en behulpzaam en de kamers ruim. Lençois is een gezellig stadje waar het erg fijn is om wat te rond te dwalen en in de winkeltjes te snuisteren.
De driedaagse trektocht door Chapada Diamantina was geweldig. We hadden de beste gidsen die een trekking-groentje zoals ondergetekende zich kon wensen. Je werd helemaal opgeslokt door de prachtige natuur. Op de kampplaats leerden we enkele locals kennen, waarmee we de nacht in zongen (in het Nederlands én Portugees) en dansten. Toen we na de trekking weer terugkeerden naar de pousada stond onze achtergebleven bagage ons op te wachten. Oef!
 |
| Chapada Diamantina |
We verlieten Salvador met al heel wat fijne herinneringen, en ruimden nu wat plaats voor nieuwe in Rio de Janeiro. We zouden er niet lang verblijven, maar wél alvast de hoogtepunten van Rio te zien krijgen: het Christusbeeld, de Suikerbroodrots, de beroemde trappen en de St. Sebastiaan kathedraal.
Vooral het Christusbeeld was indrukwekkend, zowel het beeld zelf als het uitzicht over heel de stad.
 |
Petropolis, de Keizerlijke Stad van Brazilië, is een stadje op 65 kilometer van Rio de Janeiro. Hier smeerden we onze beentjes in voor onze volgende trektocht. Deze beloofde zwaarder te worden dan de vorige. En daar hadden ze niet over gelogen. Verzuchtingen als "'k Had beter ne vijf sterren in Turkije geboekt" zijn gevallen, maar de prachtige uitzichten vanaf de hoge rotsen waren het stappen (8 kilometer stijl omhoog!) meer dan waard.
We sliepen in tentjes op de top van de berg, maar de kou en stevige wind hielden een goede nachtrust tegen. Zo jammer, want overnachten onder zo'n prachtige sterrenhemel met uitzicht op de duizenden lichtjes van Rio de Janeiro had wel iets heel romantisch.
De volgende ochtend gingen we naar de zonsopkomst kijken. De wind was nog steeds ijzig koud, maar het was schitterend. Ik had graag wel duizenden foto's genomen, maar sommige dingen kan je enkel met je eigen ogen zien om te beseffen hoe mooi het precies was.
 |
 |
| Zonsopkomst Serra dos Órgãos |
Ilha Grande was misschien wel het meest toeristische eiland waar we heel de reis verbleven zijn. Er was erg veel aanbod voor reizigers: diepzeeduiken, fietsen, wandelen of gewoon heerlijk zonnen op een van de stranden. Zelf heb ik met zes reisgenoten een wandeling gemaakt naar Palmas (alwéér omhoog!) om daar een slaapje te doen op het strand. De terugweg besloten we toch met de speedboottaxi te doen.
Nu we toch aan dit stukje van de reis beland zijn, wil ik potentiële reizigers naar Ilha Grande alvast waarschuwen: er is een wandeling op een berg (2,5 kilometer stijl omhoog) die de papegaaienberg heet, maar... er zijn géén papegaaien te zien. Die berg heet zo omdat het de vorm zou hebben van een papegaai (NOT). Een vergissing is hier dus zeker mogelijk, ik heb u zonet een gigantische teleurstelling bespaard. Graag gedaan.
En ja, ik was degene die deze foute redenering gemaakt had, tot groot jolijt van mijn groepsgenoten. Oeps!
 |
| Ilha Grande - Palmas |
In de vele restaurantjes in Paraty speelden live-bandjes, die ook na sluiting van de keuken bleven doorspelen, dus er werd al eens een dansje gedaan. Hier hadden we naar uitgekeken!
Met drie van mijn reisgenoten ben ik gaan paardrijden. Ik was helemaal in mijn nopjes, aangezien ik zo'n meisje ben dat nooit uit de "ik hou van paardjes"-fase geraakt is. Ik rij zelf al bijna twee jaar.
Paardrijden in Paraty is een absolute aanrader. Aanvankelijk waren we wat bang dat de dieren niet goed verzorgd zouden worden, dat ze slechts brood op de plank betekenen. Maar al heel snel hadden we door dat onze gids Raul zijn paarden beschouwd als zijn familie. Zijn passie werkte aanstekelijk en het werd een prachtige uitstap door de natuur, al galopperend.
 |
| Paardrijden in Paraty |
Rocinha
De laatste dagen van onze reis spendeerden we terug in Rio de Janeiro. Onze laatste momenten samen brachten we al shoppend, zonnebadend of slenterend door de straten van de indrukwekkende wereldstad door.
Minder 'leuk' was onze tour door de favela Rocinha. Ik had al een dubbel gevoel om deze te bezoeken. Ik voelde me een West-Europese voyeur die naar de miserie van arme Brazilianen ging kijken. Omdat we er handgemaakte souvenirs konden kopen of donaties schenken ebde dat gevoel een beetje weg. De favela is erg interessant om te bezoeken, maar de situatie is toch wel schrijnend en onze donaties zullen daar helaas niet bijster veel aan veranderd hebben.
Spijt heb ik niet dat ik Rocinha bezocht heb, het is een belangrijk deel van Rio en eigenlijk van heel Brazilië dat niet genegeerd kan en mag worden.
 |
| Rocinha |
Last night in Rio
Rio de Janeiro staat bekend als feeststad, dus we moesten er wel eens een keertje stevig uitgaan.
We belandden in een hiphop-club waar de muziek luid was en het bier goedkoop. We dansten tot diep in de nacht, en vergaten even dat het onze laatste in Brazilië zou zijn.
Het verbaast me nog steeds hoe snel je reisgenoten, die drie weken geleden nog wildvreemden waren waarvan je de naam niet kon onthouden, je zo goed leren kennen en hoe gewend je aan hen geraakt.
Voor even lijkt het alsof het leven nooit anders geweest is en nooit anders zal zijn, maar helaas komt aan alle mooie liedjes een einde.
De laatste souvenirs werden gekocht, de laatste uurtjes zon werden geklopt op het strand en dan was ons busje daar om ons naar de luchthaven te brengen. Terug naar België, terug naar de realiteit. En daar keek niemand naar uit.
Rugzakreis
Voor mij was deze reis de eerste van vele dingen: de eerste keer met Joker gereisd, de eerste keer met onbekenden op reis, de eerste keer met de rugzak, de eerste keer dat die rugzak achterbleef in Brussel, de eerste keer een trekking gedaan,de eerste keer zovéél voldoening gehaald uit een reis. Hoewel ik er erg zenuwachtig voor was, is het de beste reis ooit geworden.
Dit smaakt zeker naar meer!
De rugzak was gelukkig wel van Brazilië naar België meegekomen, enkele kilo's lichter maar wel geladen met een hele hoop onvergetelijke momenten en herinneringen.
